Soms zijn de tackles op onze voetbalvelden zo gruwelijk en zijn de gevolgen zo groot dat alleen een rode kaart en een paar matchen in de tribune gewoonweg lachwekkend zijn. Je denkt dan vaak ‘als ik dit gewoon op straat doe, ga ik naar de gevangenis’. Maar kan je ook echt vervolgd worden voor een tackle tijdens een voetbalwedstrijd? 

Een speler die iemand z’n been breekt of z’n enkel verbrijzelt, krijgt vaak enkel een rode kaart onder de neus geschoven door de scheidsrechter en wordt een aantal wedstrijden geschorst. Coaches en voorzitters schreeuwen dan moord en brand, omdat de schorsing te zwaar is. Maar eigenlijk komen ze er dan nog heel goed vanaf. Doe je hetzelfde gewoon op straat bij een lukrake passant, dan kan je je opmaken voor een tijdje celstraf.

Knock-out

Maar het is uiteraard ook logisch dat de ‘gewone’ wetten niet altijd gelden op een sportveld, of in een ring. Vechtsporten zouden zo al helemaal verboden kunnen worden en ook vele contactsporten zouden er helemaal anders uitzien. Lange tijd golden tijdens sportwedstrijden dan ook enkel de spelregels en was er van de strafwet hoegenaamd geen sprake. De spelregels zouden de sport beter kunnen inschatten en zo dus ook meer gepaste sancties kunnen opleggen. Maar daar is men ondertussen, gelukkig, van afgestapt.

Momenteel kunnen zelfs zaken die geen overtreding zijn strafrechtelijk worden vervolgd. Maar het strafrecht wordt binnen de sport niet strikt geïnterpreteerd. Anders zou een bokser die z’n tegenstander knock-out slaat het telkens opnieuw vlaggen hebben. Er is dus geen immuniteit, maar het is, zo blijkt, wel heel moeilijk om iemand ook daadwerkelijk strafrechtelijk te straffen voor een gruwelijke tackle.

“Onvoorzienbare samenloop van omstandigheden”

Rechters oordelen vaak in het voordeel van de speler die de tackle uitvoert. In een zaak in 2000 stelde de rechter dat het om “een fout tijdens het spel” ging en geen “spelfout”. Rechters halen vaak aan dat voetbalspelers weten dat schoppen incasseren en blessures gewoon part of the game zijn.

In de zaak die werd aangespannen tegen Yvan Desloover, die in 1987 met een zware tackle Anderlecht-speler Juan Lozano met een dubbele beenbreuk opzadelde, zei de rechters zelfs dat de zware blessure “te wijten is aan een ongelukkige en onvoorzienbare samenloop van omstandigheden, die deel uitmaken van de normale risico’s die inherent zijn aan de beoefening van de beoefende sporttak”. Zelfs een slag wordt niet altijd als opzettelijk beschouwd. Bij een vrije trap gebeurt het wel vaker dat er in het gewoel of in het samen springen naar een bal ‘slagen’ worden uitgedeeld. Maar dat is meestal niet met opzet.

Kan je dan nooit vervolgd worden voor een ‘fout’ op het voetbalveld? Toch wel. De bekendste zaak in onze geschiedenis is waarschijnlijk die tegen Gilles De Bilde. Die probeerde zich te ontdoen van toenmalig Aalst-speler Kris Porte en sloeg die daarbij in het gezicht (zie video), met een neus- en kaakbeenbreuk en 4 procent verminderd zicht tot gevolg. Het kwam tot een rechtszaak en de Anderlecht-speler werd veroordeeld tot negen maanden gevangenisstraf met uitstel van drie jaar en een geldboete van 10.000 euro, waar zijn verzekeringsmaatschappij voor opdraaide.

Conclusie

Toch is de tendens dat rechtszaken vaak in het voordeel van de speler die de fout begaat worden beslecht. “Strafrechtelijke vervolging vormt tegenwoordig eerder een uitzondering”, stelde Sarah Ricour in haar masterproef over de aansprakelijkheid van voetbalspelers. “Rechters zijn er zich van bewust dat foutieve tackles wekelijks aan de orde zijn.”

“Waarschijnlijk heeft de geringe slaagkans van een strafklacht ook te maken met de bewijslast: het is niet eenvoudig om opzet of een gebrek aan voorzichtigheid te bewijzen”, meent Ricour. Het kan dus zeker, maar het verleden wijst ook uit dat ‘opzet’ bewijzen, zeker bij een gewone tackle, vaak onmogelijk is.