Het tweede seizoen van The Bear was één van de titels waar iedereen dit jaar naar uitkeek. En hoewel het gevaarlijk is om hoge verwachtingen te koesteren bij vervolgen, maakt The Bear de verwachtingen helemaal waar. In het tweede seizoen lijken alle onderdelen van de reeks nog beter in elkaar te klikken dan in de toch al niet onaardige eerste reeks.

Score: 9/10

Zelf hadden wij vorig jaar wat tijd nodig om in The Bear in te komen. Dat lag aan ons, niet aan de reeks. Het leek allemaal nogal hectisch en druk, maar dat was uiteraard ook precies de bedoeling. Bij een tweede poging waren we wél helemaal mee.

Voor diegenen die nog niet weten waarover de reeks gaat: het hoofdpersonage is Carmen Berzatto, een jonge sterrenchef uit New York die naar Chicago terugkeert na de dood van zijn broer om diens sandwichbar over te nemen. Samen met de zaak erft hij een berg schulden, maar hij is vastbesloten om er iets van te maken.

Het eerste seizoen van The Bear stond in het teken van verandering: met Carmen arriveerde iemand die de dingen helemaal anders wilde aanpakken dan het vaste personeel gewend was, en dat leidde tot weerstand en conflict. Dit seizoen staat opnieuw in het teken van verandering, maar dan helemaal anders. Intussen trekt iedereen aan dezelfde kar en hebben Carmen en Sydney samen een project, als partners: ze willen The Beef omvormen tot een restaurant en dat gaat gepaard met flinke verbouwingswerken.

Echte mensen

Staff writer Alexander O’Keefe was van de bij de start van de scenaristenstaking enkele maanden geleden één van de mensen die aan de alarmbel trok en zei dat hij zijn verwarming zelfs niet meer kon betalen. O’Keefe zei in een interview met Indiewire: ‘Ik heb de loterij gewonnen: ik heb mogen meewerken aan een low-budgetshow die een sensatie werd. The Bear was een geschenk, maar uiteindelijk was ook deze serie maar gewoon werk. En tussen twee klussen in, slaag ik er amper in om te overleven.”

The Bear is nochtans één van die voorbeelden die aantoont hoe onmisbaar goeie scenaristen zijn. De reeks streeft een realisme na, niet alleen in de restaurantkeuken, maar ook in het leven van zijn personages. Dat kan je alleen maar voor elkaar krijgen met goeie schrijvers. Je hebt goeie scenaristen nodig om Nathalie (Abby Elliott) op zo een natuurlijke manier een grotere rol toe te bedelen en om de personages die in The Bear rondlopen tot mensen te maken, die net als jij en ik worstelen met het leven.

Zoals Richie (Ebon Moss-Bachrach) die hartzeer heeft over zijn scheiding, Sydney (Ayo Edebiri) die onzekerheid voelt bij de sprong die ze maakt, Marcus (Lionel Boyce) die voor zijn zieke moeder zorgt of Carmen (Jeremy Allen White) zelf die in rouw is, op de meest onverwachte momenten overvallen wordt door verdriet en helemaal onzeker wordt over zichzelf als ook de liefde onverwacht komt aankloppen.

Zien en gezien worden

Op die momenten zie je wat voor een prachtige acteur die Jeremy Allen White is. Het contrast tussen de helblauwe ogen van Cameron en het verdriet dat op zijn gezicht te lezen staat, is in staat om in één beeld te zeggen waar The Bear eigenlijk echt over gaat. In een intense laatste aflevering weet het tweede seizoen die twee onderdelen van The Bear te verzoenen in 40 perfecte minuten van enerzijds adrenaline en anderzijds intense emoties.

Heel wat van de mooiste momenten uit dit seizoen draait rond hoe Cameron zijn personeel ziet, hoe hij hun talenten opmerkt. Het is hij die Marcus naar zijn geliefkoosde Kopenhagen stuurt voor een stage, het is hij die opmerkt dat Richie goed met mensen is, die Sydney het vertrouwen geeft om chef te zijn en die ‘m Tina (Liza Colón-Zayas) zijn mes schenkt. Dat ook hij anders gezien kan worden dan hoe hij zichzelf ziet, dat beseft hij nog niet.

In dit tweede seizoen krijgen we bij elk personage meer achtergrond omdat ze hun keuken uit mogen: Tina en Ebra (Edwin Lee Gibson) worden op kookles gestuurd om hun skills te onderhouden tijdens de verbouwingen, Marcus wordt getrakteerd op een culinair tripje Kopenhagen, Richie vindt zijn rol tijdens zijn week durende stage en Sydney kuiert een dag door culinair Chicago om inspiratie op te doen voor haar menu. Het zijn manieren om – letterlijk en figuurlijk – meer ruimte te geven aan personages die we tot nu toe bijna uitsluitend aan het werk zagen in een te krappe keuken. En het werkt: de rust die over dit tweede seizoen hangt, komt de reeks ten goede.

Gastrollen

Bij Cameron zelf en zijn familie krijgen we extra achtergrond in een lange aflevering die rond een kerstfeest van vijf jaar geleden draait. Die aflevering zit vol bekende koppen en barst van het acteertalent, maar het zijn net die bekende namen die wat afleidend kunnen werken. Van alle mensen maakt Jamie Lee Curtis het meeste indruk in een intense rol als de moeder des huizes, zij keert in een latere aflevering nog terug in een scène die ons hart brak.

Het mooiste aan The Bear is hoe alle verschillende elementen van de reeks als vanzelf in elkaar lijken te klikken. Er zijn de personages en de dialogen, die soms onbeholpen realistisch klinken en soms wondermooi. Er is de regie, die rustiger is dan in het eerste seizoen, maar die nog opvallend veel gebruik maakt van korte cuts en extreme close-ups, vooral tijdens het koken.

Er is geen goeie kok aan ons verloren gegaan – understatement! – maar eten, dat doen we wel graag. En van naar The Bear kijken, krijgen wij honger. Sinds we naar deze serie kijken, zijn we ervan overtuigd dat koken niet alleen een kunde, maar ook een ware kunst is.

Plaats voor nog

En er is de soundtrack, die briljante soundtrack die lukraak klinkt, ook al staat het juiste nummer telkens op de juiste plaats. Zoals wanneer Strange Currencies van R.E.M. weerklinkt wanneer Cameron zijn oude liefde Claire (Molly Gordon) onverwacht tegen het lijf loopt. Wanneer de aftiteling over het scherm begint te rollen, klinkt het “I need a chance, a second chance, a third chance/A fourth chance, a word, a signal” en je weet: hier komt liefde van. De aandachtige kijker merkt trouwens op dat hetzelfde nummer nog tweemaal terugkeert in andere afleveringen.

De makers van The Bear hebben gedaan wat niemand voor mogelijk achtte: een tweede seizoen afleveren dat alle vertrouwde ingrediënten bevatte, maar tegelijkertijd voldoende verschilde van het vorige seizoen waardoor alle verschillende onderdelen van de reeks nog beter in elkaar konden klikken. Geef de stakende scenaristen en acteurs snel al datgene waar ze recht op hebben, zodat het werk aan een derde seizoen aangevat kan worden. Want na dit tweede seizoen van The Bear voelen wij ons zoals na het eten van een voorgerecht: er is plaats voor meer.

Alle afleveringen van het eerste en tweede seizoen van The Bear zijn te bekijken op Disney+.