Het Marburg-virus heeft opnieuw toegeslagen in Afrika. Deze keer zijn er in Rwanda al acht doden gevallen. Wat houdt dit virus in, hoe wordt het verspreid, en wat kunnen we doen om verdere besmettingen te voorkomen?

Een recente uitbraak van het Marburg-virus in Rwanda heeft ten minste acht mensenlevens geëist. Dit is de eerste keer dat het dodelijke virus, dat verwant is aan ebola, in het land is gedetecteerd. Het Marburg-virus wordt beschouwd als een van de gevaarlijkste virussen ter wereld, met een sterftecijfer dat kan oplopen tot wel 88 procent.

De symptomen van het virus, waaronder hoge koorts, spierpijn, diarree en overgeven, lijken sterk op die van ebola. In ernstige gevallen kan het virus leiden tot inwendige bloedingen en de dood. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) meldt dat de situatie zorgwekkend is en dat er maatregelen genomen worden om verdere verspreiding te voorkomen.

Regelmatig uitbraken

Het Marburg-virus werd voor het eerst geïdentificeerd in 1967 na uitbraken in Marburg en Frankfurt in Duitsland, en Belgrado in Servië. Toen stierven zeven mensen na contact met Afrikaanse groene apen die uit Oeganda waren geïmporteerd. Sindsdien zijn er verschillende uitbraken geweest, vooral in Afrika. Een van de meest verwoestende uitbraken vond plaats in Angola in 2005, waarbij meer dan 300 mensen omkwamen.

Het virus wordt vaak verspreid via vleermuizen, specifiek de Egyptische rousette-vleermuis, die in grotten en mijnen leeft. Het virus kan ook overgedragen worden door contact met besmette dieren zoals apen of varkens.

Hoe wordt het virus overgedragen?

Marburg wordt overgedragen door direct contact met lichaamsvloeistoffen van besmette personen of dieren. Het virus kan ook verspreid worden via besmet beddengoed en materialen. Dit maakt het bijzonder gevaarlijk in gezondheidsinstellingen, waar personeel vaak nauw contact heeft met zieke patiënten. In Rwanda zijn ook gezondheidswerkers besmet, wat de situatie nog urgenter maakt.

De WHO heeft samen met de Rwandese overheid snel gereageerd door honderden mensen die in contact zijn geweest met besmette personen, te monitoren. Daarnaast zijn er internationale medische teams en materialen, zoals beschermende uitrusting en testkits, naar het land gestuurd.

Symptomen en behandeling: Hoe gevaarlijk is Marburg?

Het Marburg-virus openbaart zich meestal snel met symptomen zoals hoge koorts, ernstige hoofdpijn en spierpijn. Patiënten kunnen een “spookachtige” verschijning krijgen, met ingevallen ogen en bleke gezichten, wat vaak gepaard gaat met lethargie. Na enkele dagen ontwikkelen patiënten bloedingen, zowel inwendig als uitwendig, wat uiteindelijk kan leiden tot de dood door bloedverlies of shock binnen acht tot negen dagen.

Er zijn momenteel geen specifieke behandelingen of vaccins beschikbaar tegen het Marburg-virus. De behandeling is vooral gericht op het verlichten van de symptomen, zoals het toedienen van vloeistoffen en het uitvoeren van bloedtransfusies om verloren bloed aan te vullen. Onderzoekers werken echter aan de ontwikkeling van effectieve behandelingen, zoals bloedproducten, antivirale medicijnen en immuuntherapieën.

Wat kunnen we doen om verdere verspreiding te voorkomen?

De WHO en andere gezondheidsorganisaties adviseren om contact met vleermuizen, apen en ander mogelijk besmet bushmeat te vermijden. Vooral in getroffen gebieden is het cruciaal om direct contact met geïnfecteerde personen en dieren te beperken. Gezondheidswerkers moeten beschermende kleding dragen en strikt de protocollen voor infectiepreventie volgen.

Daarnaast wordt mannen die het Marburg-virus hebben opgelopen, geadviseerd om gedurende minstens een jaar na herstel veilige seks te hebben, aangezien het virus lange tijd in sperma kan blijven.