Op de Graspop Metal Meeting zien we vandaag enkele bands met opmerkelijke rollen voor vrouwen. En dat blijft toch nog een zeldzaamheid in de door mannen gedomineerde metalwereld.
De grootste band met een vrouw in de gelederen is de Amerikaanse christelijke band Skillet, met drumster Jen Ledger en gitariste en toetseniste Korey Cooper. Hier en daar loopt een tape mee, maar het totaalplaatje klopt daardoor wel. Zanger John Cooper is een rasperformer, dat zal geen mens tegenspreken. Ook al kent het publiek songs als ‘Whispers In The Dark’ of ‘Sick Of It’ niet direct, hij krijgt de massa moeiteloos op zijn hand. Die is ondertussen trouwens lekker aangegroeid.
Zachtjes komen enkele regendruppels uit het zwerk gevallen, maar door de priemende set vaporiseren die bijna instant. Na knallers als ‘Rise’ en ‘Monster’ zijn we er zeker van dat er op de Metal Market al mensen op zoek zullen gaan naar cd’s van deze aangename band die we hopelijk nog veel meer gaan zien in de toekomst. Misschien te soft voor sommigen, maar wie beweert dat dit niet rockt, had maar naar Werchter Classic moeten gaan.
Walls Of Jericho brengt dan weer de beste show op de Jupiler Stage. Bij ‘A Trigger Full Of Promises’ ontstaat al een veldslag voor het podium en met ‘The American Dream’ op het einde breekt zowaar een derde wereldoorlog uit. Het geluid zit bovendien ook hier erg goed en Candace Kucsulain en haar mannen hebben er duidelijk zin in. Walls Of Jericho bewijst nog maar eens dat vrouwen wel degelijk hun mannetje kunnen staan tussen al dat hardcoregeweld.
Vrouwen vinden we ook bij het erg populaire Eluveitie. De Marquee zit stampvol, en dat ligt niet alleen aan de regen. Want onder de gelederen zie je kilten, blauwgeschilderde gezichten, drinkhoorns en gevlechte baarden. Eluveitie betovert het publiek met schitterende Zwitserse folkmetal waarbij brutaal metalgeweld hand in hand gaat met vrolijke folkmelodieën. Stoere metalheads die zich tot dansjes laten verleiden… bij Eluveitie kan het gewoon niet anders!
Op de Jupiler Stage heeft ook Kylesa, de band met twee drummers, een dame aan de microfoon. De band speelt jammer genoeg tegelijk met Satyricon, net als Kylesa een band die vorig jaar met een cd in onze metalen top 10 van het jaar belandde. Al die splijtende keuzes: Graspop, waarom doe je dit ons toch allemaal aan?! Bij Kylesa overheerst de bas alleszins spijtig genoeg te vaak door het minder goede geluid, waardoor de sludgemetal snel vrij eentonig klinkt. Wel onze complimenten voor zangeres en zanger, wier stemmen wel door merg en been gingen. Op de een of andere manier wanen we ons hierdoor aan de rand van een moeras in het zuidoosten van de Verenigde Staten. We mogen onze verbeelding al eens gebruiken, nietwaar?
Met bijdragen van Stef Maes, Niels Desmedt, Steven Verhoeven, Nick Tronckoe, Geert Struyven en Wim Vander Haegen.