Snelheid is één van de ziektes van onze tijd en heeft zich overgezet op series. Niet alleen is een nieuwe reeks of een nieuw seizoen iets geworden dat je zo snel mogelijk moet zien, ook het spervuur aan meningen moet steeds sneller komen. Zo was het ook bij Euphoria. De meningen kwamen al na de eerste aflevering, zo snel mogelijk na de release ervan. En bevatte dan ook maar een deel van de waarheid.
In Euphoria volgen we het leven en de leefwereld van een aantal tieners, gezien door de ogen van Rue (Zendaya). Rue is jong en verslaafd. We leren haar kennen nadat ze uit een afkickcentrum komt, maar al snel blijkt dat ze vooral goed is in het verhullen van haar verslaving tegenover haar moeder (Nika King). In elke nieuwe aflevering van Euphoria wordt er ingezoomd op één van de personages.
Euphoria werd na de eerste aflevering zowat overal weggezet als een lege doos (wel een mooie lege doos) vol seks en drugs. Wat het ook was, eigenlijk. Een puike recensie van De Standaard was de uitzondering, maar Euphoria werd door Telenet aangeprezen als en herleid tot “de meest choquerende reeks in jaren.” En het feit dat de reeks door Drake wordt geproduceerd – om juist te zijn: hij is executive producer – werd zo vaak benadrukt dat het “die reeks van Drake” werd.
Niet dat dat niet klopt: klopt allemaal. Alleen is het te makkelijk om een reeks als Euphoria tot die paar boutades terug te brengen. Kijk een paar afleveringen verder en laat de reeks even bezinken en je zal zien dat er meer in zit dan dat. Want een reeks beoordelen op zijn eerste aflevering is als een restaurant verlaten na het voorgerecht.
Drie personages om te zien:
- Rue Bennett (Zendaya)
Sommige actrices hebben geen achternaam nodig, Zendaya is er zo eentje. Ze begon als Disney-actrice, model en bracht op haar zeventiende haar eerste boek uit: Between U And Me, waarbij op de cover in grote letters prijkt: “includes 16 pages of never-before-seen photos.” Zware lectuur dus.
Het is des te opmerkelijk dat net dat meisje – die ook al in de Spider-Man-films een sarcastische puber speelt – de hoofdrol speelt in een serie als Euphoria. Rue kent geen makkelijk levensbegin, wordt gediagnosticeerd met een dwangstoornis, een angststoornis en mogelijk ook een bipolaire stoornis.
“Ik herinner me weinig van tussen m’n 8e en m’n 12e”, zegt ze zelf in het begin van de eerste aflevering, “alleen dat de wereld snel ging en m’n hersenen traag.” Het is dan ook die wereld die ze wil ontvluchten, die ze wil pauzeren. De wereld die haar ook haar vader ontnomen heeft. En dat lukt haar door haar toevlucht te nemen tot drank en drugs. Ze zoekt gewoon naar rust. “Twee seconden niets.”
Een sympathiek personage is Rue niet, maar naarmate Euphoria vordert krijg je meer en meer begrip voor Rue. Ze zegt ergens in de eerste aflevering “Jullie haten me waarschijnlijk, maar ik garandeer je: als ik iemand anders kon zijn, was ik dat.” En dat begrijpen we.
2. Jules Vaughn (Hunter Schafer)
Hunter Schafer moet zowat de verpersoonlijking van deze reeks zijn als je in acht neemt dat ze een model is dat gecast werd na een oproep via Instagram. Voor Hunter is het dus haar acteerdebuut, maar ze doet het geweldig.
Jules heeft een kutjeugd gehad, een jeugd waarover ze liefst zo weinig mogelijk praat. Als vijfjarige bad ze elke avond tot God in de hoop dat ze de volgende ochtend 25 zou zijn, bij haar beste vriendin zou wonen en alles voorbij zou zijn. Ze haatte zichzelf en ze haatte hoe haar brein kon vastlopen op een gedachte. Ze haatte ook haar lichaam. Ze haatte haar leven, waardoor ze ongezonde copingmechanismen begon te ontwikkelen.
Wanneer ze verhuist na de scheiding van haar ouders ontmoet ze Rue en de twee worden beste vrienden, de beste vriendin waar ze altijd van droomde. Op één voorwaarde: dat Rue stopt met drugs. Ze voelt veel voor Rue, maar ze voelt niet voor haar wat ze voor een zekere Tyler voelt, iemand waar ze dag in dag uit mee zit te chatten, maar waarvan ze niet weet hoe hij eruit ziet. Wanneer de twee uiteindelijk besluiten om elkaar te ontmoeten wacht langs beide kanten een verrassing.
3. Fezco (Angus Cloud)
Voor Euphoria zijn de makers echt op zoek gegaan naar nieuw talent, want ook voor Angus Cloud is dit zijn debuut als acteur. Hij speelt Fezco, de dealer met een hart en één van de meer sympathieke personages in Euphoria. Hij ziet Rue als zijn kleine zusje die hij ten alle tijde moet beschermen. “Ik heb veel mensen zien sterven”, zegt hij haar, “maar geen zoals jij.” Op een bepaald moment is het zelfs hij – haar dealer – die haar weigert om haar nog drugs te geven.
Waarom kijken?
De eerste aflevering van Euphoria wou te zeer imponeren met zijn visuele flair en had inderdaad weinig te vertellen. Echt te vertellen. Maar wie verder kijkt ziet dat er in de reeks een portret geschilderd wordt van een generatie die onzeker gemaakt wordt over zichzelf. Zonder uitzondering. Lichamen moeten perfect zijn en perfecte lichamen moeten gebruikt worden. En iedereen moet seksen. Liefst zo veel mogelijk en met zo veel mogelijk mensen. Seks moet casual zijn en moet gaan als in een pornovideo, een dickpick zenden of je lichaam verkopen op het internet is niet meer uitzonderlijk.
Allicht maken we er nu zelf een boutade van, maar écht: we zouden anno 2019 geen tiener willen zijn. Jongens praten over meisjes als “hoeren” of “sletten” – McKay (Algee Smith) is de enige die verder kan kijken dan Cassie haar sexy foto’s of dikke borsten – en de meisjes doen wat van hen verwacht wordt. Cassie (Sydney Sweeney) van haar kant herleidt alles tot seks omdat ze onzeker is en er zeker van is dat ze jongens alvast één ding te bieden heeft: haar lichaam. Het is dan ook aan beide kanten niet mooi: Nate (Jacob Elordi) ziet – in navolging van zijn vader – meisjes als wegwerpwaar en zit vol ingehouden woede en zijn ex Maddy (Alexa Demie) van haar kant gebruikt seks als wraakmiddel.
Het lijkt wel alsof niemand in Euphoria weet hoe met zijn of haar lichaam om te gaan. Jongens (zoals Nate) moeten atletisch gebouwd zijn om kans te zijn bij de meisjes, wonen dus in de gym en passen hun voeding aan. In deze reeks zijn meisjes blij als ze begeerd worden. Kat (Barbie Ferreira) ziet het als een soort van goedkeuring van haar lichaam (waaraan ze in eerste instantie al is beginnen twijfelen door een jongen), Jules (Hunter Schafer) ziet het als een bevestiging van haar vrouwelijkheid.
In feite is Rue het buitenbeentje in de reeks in die zin dat zij zoveel andere shit heeft om zich mee bezig te houden dat ze geen tijd of energie heeft om zich bezig te houden met haar reputatie, met uiterlijkheden of het zo vaak mogelijk van de grond gaan. Ze overschouwt alles terwijl ze zelf overeind probeert te blijven, maar voor ons is het duidelijk: in de jaren 90 had Euphoria een erg onaangename aflevering van Black Mirror kunnen zijn, voor de huidige generatie tieners komt deze reeks – door de voortdurende aanwezigheid van smartphones, internet en porno – angstvallig dichtbij hun dagelijkse leven.
Euphoria is niet perfect, maar tegelijkertijd zitten er in elke aflevering wel enkele memorabele scènes. En dat is veel meer dan wat de meeste series kunnen voorleggen.
Euphoria (HBO) is te bekijken via Play van Telenet. Een tweede seizoen van de reeks is al bevestigd.