We hebben het even nagekeken: van de 30 rijkste en meest verdienende deejays staan er de volgende twee weekends maar liefst 20 op Tomorrowland. Dat zegt iets over het festival in Boom – de wereldtop staat er gewoon – maar als je ziet dat die twintig samen 540 miljoen op hun bankrekening hebben, dan zegt dat ook iets over hoe de muziekwereld is veranderd. Dus: wie zijn deze stinkend rijke jongens die je straks op TML ziet, en, waarom verdienen ze zo veel?
Laten we beginnen met het waarom. Er zijn een aantal redenen. De eerste is heel simpel: vraag en aanbod. EDM of Electronic Dance Music is de rock-‘n-roll van het moment. Razend populair, ook in de VS ondertussen, ’s werelds grootste muziekmarkt. En als je populair bent, dan kan je je vraagprijs navenant opdrijven.Maar er zijn nog een aantal dingen die je moet weten. Zoals:1. Een kostenverhaal
De kosten die deejays hebben om “live” te performen liggen een pak lager dan die van traditionele pop- en rockbands. Doorgaans gebruiken ze het sound- en lichtsysteem van de venues waar ze optreden, terwijl bands, die vandaag de dag wegens tragische verkoopcijfers van cd’s vooral via liveconcerten het verschil moeten maken, steeds meer investeren in een eigen lichtshow of andere niet-muzikale productietoestanden om het verschil te maken met de concurrentie.
Het is een cliché en het klopt niet altijd, maar wel vaak: dat van de EDM-artiest die met een laptop onder de arm en zonder crew om vanalles op te stellen arriveert, setje speelt en al even makkelijk weer wegwandelt. Echte toppers in de EDM gaan steeds vaker hun eigen producties opzetten ondertussen, en ook steeds meer op niet pure dancefestivals spelen. Alleen: zelfs dan is het qua kosten altijd een beter verhaal dan de traditionele bands.
2. CPC of Constant Product Creation
Traditionele rockbands werken nog altijd grotendeels volgens een vast stramien, dat hen al dan niet door platenmaatschappijen wordt opgedragen: LP uitbrengen, die geteaserd wordt een single of twee, daarna promo-tour met onder meer tv en vervolgens een concerttour, al dan niet met een pak festivals daarbij. Daarna valt het weer stil en begint hetzelfde proces na een jaar of twee, drie opnieuw.
Deejays en de meeste mensen in de lijst hieronder werken anders. Ze doen aan Constant Product Creation. Of, om het simpel te houden: ze brengen aan de lopende band dingen uit. Singles die niet per se op albums terechtkomen, maar ook veel remixes van andere artiesten. Soundtracks van films of songs voor een film staan ook steeds vaker op hun menu.
Nu, als je voortdurend dingen uitbrengt, dan zit je uiteraard ook met een continue inkomstenstroom. Traditionele bands tussen twee platen of tussen twee tours, hebben daarentegen amper inkomsten.
Er is ook wel een reden waarom EDM-artiesten aan CPC doen. Of twee. Het is nu eenmaal dankzij de technologie makkelijk voor hen geworden om van omzeggens overal hun muziek te maken – ze moeten niet gaan kamperen in één of andere dure studio, maar kunnen al veel doen vanop bijvoorbeeld hun hotelkamer. Plus: de churn and burn van dance music is groter dan die in andere genres. De meeste EDM-tracks gaan nu eenmaal niet zo lang mee als rocksongs. Niet per se omdat ze minderwaardig zouden zijn, maar wellicht omdat de target audience nu eenmaal tot een generatie behoort die alles sneller consumeert – ook hun muziek.
3. Leverage of het hefboomeffect
Heel simpel: EDM leent zich veel makkelijker dan andere genres tot remixen. Of: van één nummer kan je makkelijker meerdere versies maken. Bij zo’n remix verdient niet alleen de originele schrijver geld, maar ook de artiest die de remix heeft gedaan.
Leverage werkt in EDM ook op een andere manier: dance music is een compilatie-genre par excellence. Of: een bepaald nummer gaat na z’n initiële levensduur een tweede tegemoet op een ontelbaar aantal compilaties. Kassa-kassa!
4. Music publishing
EDM-artiesten hebben doorgaans hun eigen rechten op hun muziek stevig in handen en ze bezitten ook vaak zelf de masters van hun opnames. Of, om een lang en ingewikkeld verhaal kort te maken: ze moeten geen of minimaal geld afgeven aan andere partijen.
5. Lifestyle tie-ins & sponsorship
Bedrijven die hip willen overkomen hebben een pak poen over om geassocieerd te worden met bekende deejays. De EDM-cultuur gaat daar ook minder principieel mee om dan de traditionele rockwereld, waar al gauw over dingen zoals integriteit etc wordt geluld. Komt nog bij dat EDM-acts doorgaans draaien om één man of vrouw. Dus er moet ook niet gedeeld worden wanneer de sponsorpot binnenkomt.
Steve Aoki: 28 miljoen waard – Sven Vath is er 14 miljoen waard en Darude nog eens 9 miljoen.
Richie Hawtin: 8,5 miljoen, Diplo: 15 miljoen, Steve Angello: 10 miljoen, Hardwell: 9,5 miljoen en Bennassi: 15 miljoen.
