Het nieuwste seizoen van Blind Gekocht is ondertussen al even bezig. Zo leerden de fans de voorbije afleveringen al heel wat gezinnen kennen. Toch is er één duo dat bij de kijkers is blijven hangen. Het gaat over Lenna en Narek. In de meest recente uitzending van podcast Achter De Schermen komt kersverse Blind Gekocht-designer Daan Alferink nog eens terug op dat avontuur.
Eind april verscheen de eerste aflevering van het nieuwe seizoen van Blind Gekocht. Het eerste koppel dat we daarin leerden kennen, waren Lenna en Narek. Zij waren in de buurt van Vorst, Brussel op zoek naar een appartement voor 420.000 euro. Geen makkelijke opdracht, maar toch slaagden Daan Alferink en makelaar Sophie Beguin in hun opdracht. Al leek het avontuur dan pas écht te beginnen.
Lenna en Narek
Terwijl de experts een goed gevoel hadden bij de aankoop, leek het bij kopers Lenna en Narek toch geen succes. “Dit is echt het parket van mijn horror”, klonk het bij Lenna over de mooi behouden parketvloer. “Ik zie mij hier niet wonen”, vertelt Narek. Jani was er nochtans heilig van overtuigd dat het een walk in the park zou zijn. “Ik vind dit zo erg. Ik kan het echt niet geloven. Ik dacht ‘we motherf*cking nailed it‘. Ik zou het appartement kopen …”
De dagen en weken daarna kregen zowel Jani, Sophie als Daan het nog hard te verduren en vlogen de opmerkingen in het rond. Op sociale media hadden kijkers er dan ook al snel hun oordeel over. Toch bleken Lenna en Narek uiteindelijk blij te zijn met het resultaat.
“Knikkende knieën”
In de nieuwste aflevering van Achter De Schermen komt Daan Alferink nog eens terug op het voorval. Daarin vertelt hij hoe hij voor de eerste aflevering een watchparty had georganiseerd en daar zelf sommige dingen voor de eerste keer hoorde. “Bij sommige uitspraken dacht ik zelf ook even ‘Zo, je hebt hopelijk zelf ook door dat de camera’s draaien'”, klonk het.
“Ik had al redelijk snel voor mezelf besloten dat ik er geen heisa over zou maken. Ik heb me rustig gehouden, maar de dag van de reveal vond ik verschrikkelijk. Ik ging er echt met knikkende knieën naartoe, omdat ik toch het gevoel had dat we het niet goed zouden kunnen doen voor hen. Dat is jammer.”