De Night King uit Game of Thrones mag dan wel geen woord zeggen, hij blijft één van de meest angstaanjagende personages uit de hele reeks. Zijn uiterlijk heeft daar alles mee te maken. Maar dat uiterlijk is eigenlijk helemaal niet hoe de makers het voor ogen hadden.
Eén van de minder spraakzame, maar toch opvallende personages uit Game of Thrones is ongetwijfeld de Night King, de leider van de white walkers. Met zijn als het ware binnenstebuiten gekeerde huid, ijzig koude blauwe ogen en witte hoorns, jaagt hij zonder een woord te zeggen het grootste deel van de kijkers de stuipen op het lijf.
is ongetwijfeld de Night King, de leider van de white walkers. Met zijn als het ware binnenstebuiten gekeerde huid, ijzig koude blauwe ogen en witte hoorns, jaagt hij zonder een woord te zeggen het grootste deel van de kijkers de stuipen op het lijf.
The Art Of Game Of Thrones
Maar zijn dreigende uiterlijk lijkt eigenlijk helemaal niet meer op wat oorspronkelijk de bedoeling was. Dat blijkt uit foto’s die het magazine Vanity Fair publiceerde. De foto’s komen uit The Art Of Game Of Thrones, een boek waarin heel wat tekeningen staan, waarop de designers zich baseerden.
Het is opvallend dat de Night King er helemaal niet meer uitziet zoals de bedoeling was. Op de afbeeldingen draagt ie namelijk een soort gewaad, dat een soort van spinnenwebprint heeft. Bovendien heeft hij lang haar en een baard en veel prominentere hoorns.
Onmogelijk om te bewegen
De reden waarom de designers die hoorns wat kleiner gemaakt hebben, is simpel: het zou voor de acteurs niet haalbaar zijn om te bewegen. Bovendien spendeerden de white walkers en de Night King nu al uuuuuuren in de make-upstoel.
Night King-acteur Vladimír Furdík grapt via sociale media over al de tijd die hij tijdens de opnames van Game of Thrones in de schminkstoel heeft doorgebracht. Hij deelde een tutorial voor Halloween-make-up met zijn volgers. Die duurt “maar zeven uur”!
De designers hadden veel vrijheid. En ook daar is een simpele reden voor: de Night King komt helemaal niet voor in de boeken van George R.R. Martin. Ze hadden dus eigenlijk helemaal geen referentiepunt.