The Championships, het derde Grand Slam tennistoernooi van het jaar, is intussen halfweg. En zoals elk jaar zijn er alweer spelers op de vingers getikt omdat er een beetje kleur te zien was in hun outfit. Iedereen kent wel de strikte regels op Wimbledon: enkel en alleen witte kledij. Maar waarom is die regel er ooit gekomen?
Naar jaarlijkse gewoonte heeft Roger Federer zijn mening gegeven over de witte kledij: “Versoepel de regels toch. Dat het wit moet zijn oké, maar dit is te streng.” Twee jaar geleden kreeg de FedExpress nog een serieuze uitbrander. Zijn volledige outfit was hagelwit, behalve de onderkant van zijn schoenen. Die was fel oranje, en ook dat mag niet. Want behalve wit (echt wit, geen crèmekleur of andere wittinten) mag er enkel één gekleurde lijn te zien zijn, die niet breder is dan een centimeter.
Ook dit jaar werden er alweer spelers op de vingers getikt voor hun vestimentaire keuzes. Eugenie Bouchard bijvoorbeeld. De Canadese kreeg geen straf, maar werd toch aangemaand om voor haar volgende wedstrijd geen zwarte bh aan te doen. Het bandje kwam soms namelijk onder haar witte jurk piepen, en dat is tegen de regels. Want “gekleurde onderkleding die zichtbaar is tijdens het spel is verboden”.
De reden?
Waarom is dat nu eigenlijk? Wel, de regels van de All-England Club dateren al uit de negentiende eeuw, toen er vaak tennis gespeeld werd bij allerlei sociale bijeenkomsten. Het zicht van zweetplekken op gekleurde kledij werd ongepast aanzien, vooral bij vrouwen. En dus werd “tennis wit” aangenomen als regel. Niet alleen op Wimbledon overigens, maar ook op andere toernooien. Zo mogen spelers ook pas sinds 1972 gekleurde kledij dragen op de US Open. Op Wimbledon is de regel echter alleen maar strenger geworden, inclusief de regels over de onderkleding.
