Nu op korte tijd Succession, Barry, Love & Death en White House Plumbers afgerond zijn en The Idol toch niet helemaal dat grote succes blijkt te zijn, is de tijd aangebroken om eens te browsen naar wat er nog op Streamz te vinden valt. En dan schuiven wij graag Upright naar voren, een Australische reeks met een geweldig uitgangspunt: een man rijdt Australië door met een piano wanneer hij wordt aangereden door een tienermeisje.

Score: 8/10

Upright is een kleine reeks, stilletjes gedropt op Streamz zonder enige vorm van promotie en met maar enkele duizend stemmen op IMDb. Reken daarbij dat we hoofdrolspeler, komiek, schrijver en acteur Tim Minchin – die zelf de reeks ook schreef en één aflevering regisseerde – bij ons niet echt kennen en dat zijn genoeg redenen om Upright in het overaanbod aan series te laten verdrinken. Alleen: dat zou jammer zijn.

De eerste aflevering start wanneer Lucky Flynn (Tim Minchin) reeds onderweg is. Hij is al ingestapt, onderweg naar ergens, de piano ingeladen. Dan wordt hij aangereden door een andere wagen. De eerste bekommernis van Lucky is niet hoe hijzelf noch de ander eraan toe is, maar de piano. In de andere wagen, een pick-uptruck, blijkt Meg (Milly Alcock die we intussen kennen uit House Of The Dragon) te zitten, een tienermeisje. Ze grijpt naar haar arm en dus moet er naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gereden worden voor een scan. De auto van Lucky blijkt onbruikbaar en Meg heeft vervoer nodig dus wisselen Lucky én zijn piano van vervoersmiddel.

Meg blijkt een soort van energiek ongeleid projectiel die ook nog eens niet op haar mondje gevallen is. Ze scheldt Lucky de huid vol, noemt hem ronduit saai en dreigt ermee in het ziekenhuis te gaan vertellen dat Lucky haar misbruikt als hij eraan zou denken om door te rijden. En dus blijft Lucky wachten, ook al dringt voor hem de tijd. Een zekere Toby blijft hem maar berichten sturen om te horen waar Lucky blijft, en het ziet er niet naar uit dat hij nog veel tijd over heeft.

DogSwamp

Zo speelt Upright de hele tijd met de stukjes informatie die je krijgt. Een geheel eerste seizoen lang heb je geen idee waarom die piano nu precies zo belangrijk is. Wel kom je al snel te weten dat Lucky rond het jaar 2006 samen met zijn broer in de beloftevolle band DogSwamp zat, maar dat de grote doorbraak er nooit gekomen is. Wanneer Lucky onderweg gevraagd wordt of hij zelf muzikant is, antwoordt hij met “neen” of “niet meer”. Er is dus sprake van een zeker trauma.

Het is knap verwerkt in het verhaal hoe Lucky enerzijds een getalenteerd muzikant is die afstand wil nemen van de muziek, maar regelmatig toch door de omstandigheden wordt gedwongen om achter de piano plaats te nemen. Lucky lijkt maar niet te kunnen ontsnappen van de muziek – het is ook niet toevallig dat hij net de piano kiest om het hele land mee door te rijden – en daarbij kunnen humor en ontroering dicht bij elkaar liggen. In S01E05 zet hij eerst speels My Humps in als uitvaartlied voor een aangereden kameel, om vervolgens een prachtig Carry You te spelen. Het is een nummer dat Tim Minchin zelf schreef voor Upright, dat uiteindelijk ingezongen werd door de Australische zangeres Missy Higgins.

Van Meg weet je lange tijd nog minder. Ze is op weg naar haar moeder, zo veel wil ze nog wel kwijt, maar vanwaar ze komt en wat haar achtergrondverhaal is, dat komen we pas later te weten. Het bijzondere duo komt uiteraard op hun weg hindernissen tegen, waardoor de roadtrip al snel iets krijgt van een queeste.

Beginnen geven om vreemden

Het startpunt van Upright (wiens eerste seizoen in 2018 verscheen) lijkt op dat van BEEF: laat twee volslagen onbekenden met elkaar clashen, veroordeel ze tot elkaar en laat stukje bij beetje zien dat de twee meer met elkaar gemeen hebben dan ze in eerste instantie hadden durven vermoeden. Het is mooi om te zien hoe Lucky en Meg om elkaar beginnen te geven, elkaar helpen en het voor elkaar opnemen waar het kan. Het maakt de manier waarop Lucky haar in S01E04 in de steek laat des te pijnlijker.

In het tweede seizoen, dat bijna vier jaar na het eerste kwam, zijn de omstandigheden veranderd, wat het in de eerste aflevering eventjes vreemd doet aanvoelen, – het is ook de minst gewaardeerde aflevering van het gehele seizoen – maar van zodra de twee weer bij elkaar komen, blijkt de dynamiek tussen Meg en Lucky nog precies dezelfde.

Upright verdient een kans omdat het een serie is die je doet lachen, je nieuwsgierigheid prikkelt en je ook nog eens weet te ontroeren. Daarnaast is er ook nog de aantrekkingskracht van de uitgestrekte Australische vaak hondsverlaten landschappen die je zelf doen dromen van een roadtrip doorheen het land en is er de liefde voor (Australische) muziek waardoor onder andere Sia, The Church, INXS en Tame Impala in de reeks verwerkt zijn.

Je zal merken dat je al snel, net zoals Lucky om Meg begint te geven en omgekeerd, begint te geven om twee mensen die je enkele uurtjes eerder nog niet kende.

De twee seizoenen van Upright zijn te bekijken op Streamz.