De laatste aflevering van Game of Thrones dateert ondertussen al van enkele jaren geleden. Toch blijft de reeks een van de meest besproken en populairste series van de laatste twintig jaar. Een van de meest iconische scènes is die waar Cersei Lannister door de Shame Nun wordt begeleid in haar naakte walk of shame. Actrice Hannah Waddingham (49) vertelt nu, jaren later, nog over hoe die rol haar leven heeft veranderd.
“Shame! Shame!” Die uitspraak wordt na ongeveer negen jaar nog steeds volop geciteerd of in GIF-vorm doorgestuurd. Hoewel de rol van Shame Nun, die eigenlijk gewoon Septa Unella heet, in eerste instantie niet heel groot was, heeft het toch een grote indruk nagelaten.
Wraak
De iconische scène speelt zich af in het vijfde seizoen, wanneer Cersei (Lena Headey) in ruil voor haar vrijlating naakt door de stad moet paraderen. Terwijl ze die wandeling doet, wordt ze bijgestaan door Septa Unella (Hannah Waddingham) die de woorden Shame! Shame! blijft roepen terwijl ze een grote bel laat luiden. Iets wat het personage de bijnaam Shame Nun oplevert, maar wat haar later ook nog duur komt te staan.
Later in de reeks keert Cersei namelijk terug voor wraak. Daarbij foltert ze Unella door haar vast te binden en haar te waterboarden met wijn. Terwijl Unella denkt dat dat haar einde is, laat Cersei haar weten dat het nog lang niet het einde zal zijn. Daarna verlaat ze zelf de kelder, maar laat ze de non achter bij iemand die haar nog verder foltert.
Trauma’s
Ondertussen zijn we bijna tien jaar later en heeft actrice Hannah Waddingham zich ontpopt tot een van de meest geliefde mediapersonen van dit moment. Dat komt onder andere door haar rol in Ted Lasso en haar enthousiaste presentatie tijdens het Eurovisiesongfestival in Liverpool vorig jaar. Binnenkort is ze naast Ryan Gosling en Emily Blunt te zien in de film The Fall Guy en daarvoor was ze afgelopen maandag te gast bij de The Late Show with Stephen Colbert.
Daar blikte ze nog eens terug op de verschrikkelijke waterboardingscène uit Game of Thrones. “De serie heeft me iets gegeven wat ik niet had verwacht, namelijk chronische claustrofobie”, vertelt ze lacherig. “Ik heb er ondertussen over gepraat met de makers en hen gezegd dat het oké is, maar het was echt verschrikkelijk. Ik heb 10 uur lang echt afgezien. Het was echt waterboarden.”