‘Undercover’ bewees het onlangs al: Belgisch-Nederlandse fictie kan perfect. Het volgende bewijs daarvan heet ‘Grenslanders’ en zal vanaf 22 maart beschikbaar worden gesteld via Play en Play More van Telenet. In deze thrillerreeks speelt Koen De Bouw een psychiater die in de zaak van een zwaar getraumatiseerd aangetroffen meisje van Afrikaanse origine verwikkeld raakt. Plaats van het gebeuren: Sint-Kruis. Aantal inwoners van dat dorpje volgens Wikipedia: 326.

Koen De Bouw speelt de hoofdrol aan Belgische kant. Aan Nederlandse zijde is dat Jasmine Sendar, een rechercheur die net uit Rotterdam is overgekomen, naar eigen zeggen voor de rust en voor het groen. Ook onder andere Wim Willaert, Sebastien Dewaele, Tiny Bertels en Herwig Ilegems zijn te herkennen in de cast, alsook Nederlands talent als Frank Lammers, Fedja van Huêt en Nico De Vries.

Grenslanders speelt zich op de grens af tussen Vlaanderen en Nederland, een beetje zoals The Bridge dat deed tussen Denemarken en Zweden. Wij vroegen dus aan Koen De Bouw of we Grenslanders onze eigen ‘Nordic noir’ zouden kunnen noemen?

Koen De Bouw: Die term ‘nordic Noir’ heb ik ook regelmatig zien opduiken als het over Professor T. ging. Die reeks is ook aan vele landen verkocht en op sociale media en in recensies zag ik die term voornamelijk opduiken in reacties vanuit Engeland. Ik heb zelf nog geen afgewerkte afleveringen gezien dus ik kan nog maar weinig zeggen over de look van de reeks, maar ik kan wel zeggen dat ik met een heel positief gevoel terugkijk op die draaiperiode en dat we in de Lage Landen helemaal niet hoeven onder te doen voor die Scandinavische series.

Je noemt het al: de Lage Landen. Als een soort éénheid. Ik heb het altijd jammer gevonden dat België en Nederland niet meer samenwerken met elkaar. Het lijkt nu wel vaker te kunnen. Met Als De Dijken Breken en heel recent ook met Undercover en nu dus ook met Grenslanders zijn er heel wat samenwerkingen de laatste tijd. Is er iets aan het veranderen?

De Bouw: Je zegt het: ik vind het ook jammer dat het niet vaker gebeurt. In het theater is die traditie er al heel lang en is het de normaalste zaak ter wereld dat er een mix van Nederlandse en Belgische acteurs op het podium staan die zich ook elk in hun eigen taal mogen uitdrukken. Of dat we hier in België zelfs gewoon naar Nederlandse theaterproducties gaan kijken en omgekeerd. In film is die traditie er nog helemaal niet, maar bij de series begint het wel te komen, heb ik het gevoel. Er zijn inderdaad recente voorbeelden waarin dat heel goed gelukt is.

Het belangrijkste daarbij vind ik dat de samenwerking niet kunstmatig of gezocht overkomt op de kijker en dat is bij Grenslanders gelukkig niet het geval. Het is vanzelfsprekend dat Nederlandse en Vlaamse politiediensten gaan samenwerken voor een zaak als deze. Een productionele samenwerking op gebied van fictie tussen Vlaanderen en Wallonië is voorlopig althans nog steeds niet evident, terwijl ook dat wel interessante resultaten zou kunnen opleveren.

Buikgevoel

Je speelt zelf Bert Dewulf, een psychiater gespecialiseerd in post-traumatisch geheugenverlies. We zien ‘m in de eerste twee afleveringen de EMDR-therapie toepassen. Heb je zelf research gedaan naar hoe die dingen werken?

De Bouw: Ja, maar ik ben er niet voor in de schoolbanken gaan zitten, als je dat bedoelt. (lacht) Ik wil zo’n therapie in mijn rol geloofwaardig kunnen toepassen. En dus is het wel belangrijk dat ik weet hoe zoiets werkt, dat ik er wat uitleg over krijg en dat ik de technische geplogenheden ervan onder de knie krijg.

Wat trok je aan in het personage van Dewulf, waarom wilde je dit spelen?

De Bouw: Het gaat me in de eerste plaats steeds om het verhaal, niet zozeer om het personage. Wat ik ook belangrijk vind, zijn de namen die aan een project verbonden zijn. Ik had al heel veel gezien en gehoord van regisseur Erik De Bruyn en ik wilde dus ook graag eens met ‘m samenwerken. Hij is ook iemand die heel trouw is aan acteurs, waardoor ik wist dat hij wel een hoopje talent met zich zou meenemen en ook Eyeworks is een productiehuis waar ik erg veel vertrouwen in heb, waarvan ik weet dat ze niet onbezonnen te werk gaan. En mijn personage in het bijzonder, want dat was eigenlijk je vraag, dat evolueert uiteraard naarmate je zo’n personage leert kennen en speelt. Meestal kies ik op buikgevoel en bij Bert Dewulf zei m’n buikgevoel dat ik ervoor moest gaan.

Sint-Kruis

Door een noodgeval komt hij in Zeeland terecht, in het kleine Sint-Kruis. Ik heb het even op Wikipedia opgezocht: 326 inwoners. Zou jij kunnen aarden in een gemeente als die, denk je?

De Bouw: Zeer zeker. We hebben zelf een huis in de Ardennen, in een dorpje met 170 inwoners. Ik ken dat soort dorpjes dus zeer goed. Je bent er heel erg op elkaar aangewezen, … De sociale controle is er nog groot en er heerst een gezond én soms ook wat ongegrond wantrouwen tegenover buitenstaanders in dat soort minigemeenschappen. Dat maakt het natuurlijk weer interessant voor fictie.

Grenslanders ontvouwt zich in de eerste twee afleveringen als een verhaal over mensensmokkel. Zou jij als acteur ook begrip kunnen opbrengen voor een smokkelaar?

De Bouw: Als mens UITERAARD niet – en zet die uiteraard maar in drukletters – maar als acteur IS het een interessante oefening. Ik speel hier nu zelf geen mensensmokkelaar, maar als acteur heb je volgens mij altijd de opdracht om een reden te vinden om van je personage te gaan houden. Kan je daarom begrip opbrengen voor de daden? Helemaal niet, maar je personage moet je wel steeds proberen begrijpen.

Hier ben en blijf je een gevestigde waarde. Grenslanders, Torpedo en Phil Fresco (vtm-fictie) zijn weer nieuwe projecten die eraan komen, maar ik blijf het jammer vinden dat The Last Tycoon zo snel gecanceld is, de reeks van Amazon waarin je een grote rol had. Heb je ondertussen zicht op nieuwe Hollywoodprojecten?

De Bouw: The Last Tycoon is voor alle duidelijkheid nog steeds te zien op Amazon hé. Maar een tweede seizoen werd onder andere geofferd om de tv-rechten te kunnen kopen op Lord Of The Rings. In april ga ik weer naar San Francisco voor het draaien van een pilot. Deze keer de verfilming van een fantasyreeks, maar daar mag ik voorlopig niet meer over zeggen. I’ll keep you posted.

Grenslanders zal beschikbaar zijn vanaf 22 maart op Play én Play More en dit najaar op Eén en de Nederlandse zender NPO3.