Nu iedereen met een prepaidkaart op zak de waarschuwingen van z’n provider aangenomen heeft en die kaart heeft laten registreren, zou het voor criminelen moeilijker moeten zijn om anoniem te blijven. Dat was toch de bedoeling achter die maatregel: om terroristen en ander geboefte niet meer in de blinde vlek van de telecom te laten functioneren. Maar da’s waarschijnlijk een maatregel voor niets.

Anonieme prepaidkaarten verbieden, dat was één van de punten in het antiterreurbeleid dat in actie kwam na de aanslagen van 22 september. Maar al snel was duidelijk dat die nieuwe wet vooral een rookscherm is: je kan perfect in de buurlanden een kaart gaan halen, en niets houdt je tegen om je kaart op naam van iemand anders te laten staan.

En dat is precies wat er nu aan de hand is, en onderzoeksrechter Philippe Van Linthout, gespecialiseerd in cybercriminaliteit, trekt in Het Nieuwsblad aan de alarmbel. “Wij merken in grote dossiers dat in bepaalde winkeltjes prepaidkaarten, al dan niet mits vergoeding, worden uitgeschreven op naam van vorige, vaak nietsvermoedende klanten”, zegt hij daar.

Meerdere nummers

“Die klanten worden dus eigenaar van meerdere nummers, waarvan sommige opduiken in gerechtelijke dossiers, terwijl die ­mensen daar niets mee te maken hebben. Dat zet de speurders op het verkeerde been. Daarnaast spreken criminelen ook mensen zonder inkomen aan om tegen betaling prepaidkaarten te kopen en daar hun naam voor op te geven. Vervolgens spelen zij die kaarten door aan hun opdrachtgevers, die ze kunnen ­gebruiken zonder ooit bij de onderzoekers in het vizier te komen.”

Er bestaat natuurlijk een eenvoudig oplossing, zo kunnen winkeliers gewoon een extra controle uitvoeren op de namen van de prepaidkaarten. Maar misbruik volledig uitsluiten is moeilijk. Dus moet er ook van bovenaf meer controle, volgens Van Linthout. “Indien iemand meerdere nummers op zijn naam heeft staan, moet hij ook meerdere toestellen kunnen voorleggen en uit­leggen waarvoor hij die nodig heeft. Is dat niet het geval, dan is er een ernstig probleem.”