Op dinsdag 29 oktober zoeken we beschutting, want dan vallen de aliens binnen. Gelukkig zal het allemaal netjes op onze televisie te volgen zijn. De nieuwe televisieadaptatie van War Of The Worlds zal dan starten op FOX (en vanaf 30 oktober ook via Play van Telenet) en deze keer is het verhaal van de legendarische roman van H.G. Wells verplaatst naar een hedendaagse en Europese context. Vergeet de versie die Steven Spielberg van het verhaal gemaakt heeft, want deze War Of The Worlds is veeleer een verhaal over mensen. Voor vier van de acht afleveringen stond er bekend volk achter de camera: Gilles Coulier die we nog kennen van zijn film Cargo en van De Dag. We spraken met hem en met Paul Gorostidi, één van de acteurs.
Gilles Coulier: Ik ben iemand die continu verandering nodig heeft en na De Dag had ik het gevoel dat ik niet meteen nog iets beter en groter zou kunnen draaien in Vlaanderen. Ik had geen noodzaak om iets in het buitenland te gaan draaien, want ik ben graag thuis, maar ik wilde graag bijleren. Na Cargo waren er wel wat vragen uit Engeland gekomen en ik ben dan met die agenten het gesprek aangegaan. Ik wilde de stap niet te groot maken om in Amerika dan ergens helemaal onderaan te moeten starten.
Na anderhalve maand is dan dit scenario in mijn bus beland, specifiek naar mij gericht. Canal+ vroeg me echt om mijn stijl erop te drukken. Bij De Dag heb ik mijn stempel zo hard gedrukt omdat ik heel overtuigd was van m’n mening. Hier vroegen ze me om dat te doen. Ik was gevraagd voor het vijfde seizoen van een vrij grote reeks en ik ging dat eigenlijk doen. Maar m’n agent heeft me tegengehouden omdat ik hier meer architect kon zijn, als lead director van een nieuwe reeks.
De eerste aflevering moest ik vooral aan Arrival denken, de tweede aflevering was voor mij meer vroege The Walking Dead.
Coulier: Ik begrijp de referenties. Bij elke aflevering ga je een andere hebben. De eerste aflevering is een testosteronaflevering, in de tweede nemen we veel gas terug. Arrival vind ik zelf bijvoorbeeld ook fantastisch. Children Of Men vind ik ook een hele goeie sciencefictionfilm. Dingen die over de mensen gaan. Ik begrijp je referentie naar The Walking Dead, maar ik wilde wel geen overtollig bloed en gedraaide nekken in de reeks.
Paul Gorostidi: Ik hou van kleine sciencefiction. Je hoeft de aliens en de grote explosies niet te zien. En dat heeft Gilles hier heel goed aangepakt. De beste horrorfilms zijn ook diegene waarin je niet te veel te zien krijgt en gewoon niet weet tegen wie of wat je ’t opneemt.
Coulier: Dat was ook wat mij aansprak in dit project, want ik ben geen sciencefiction-regisseur. Dat interesseert me eigenlijk niet. Toen ik dat zei zeiden ze: “Lees het eerst eens en dan ga je het wel begrijpen.” Wat effectief zo was. Het gaat om de suspense en om hoe de mensen reageren.
Gorostidi: Zoals mijn personage Nathan. Eigenlijk komt het erop neer dat hij door dezelfde shit gaat als alle anderen. En hij is daar totaal niet op voorbereid. Hoe zou het ook kunnen? Ik denk niet dat je je echt kan voorbereiden op een alieninvasie. (lacht) Nathan is een soldaat, maar hij komt in een totale chaos terecht waarin alle hiërarchie overboord wordt gegooid. En Nathan vraagt zich af of hij zijn job moet blijven uitoefenen of dat hij misschien beter op zoek kan gaan naar zijn gezin.
Heb je er ooit bij nagedacht wat jij zou doen als aliens echt de aarde zouden aanvallen? Ik denk dat iedereen van zichzelf hoopt dat ie de held zal zijn en dat niemand het zal zijn. Het is heel logisch om dan alleen even aan jezelf en degenen die jou zo dierbaar zijn te denken.
Gorostidi: Natuurlijk wil ik een held zijn! Maar ik weet dat ik het niet zal zijn. We zijn geprogrammeerd om ons instinct te volgen en te proberen overleven. Wat zou ik ook tegen een alieninvasie kunnen beginnen? (lacht)
Coulier: Ik zou ook weg zijn. Het is het soort lelijk kantje dat dan bovenkomt. De meeste mensen zijn geen helden. Helden zijn helden omdat ze uitzonderlijk zijn. Gabriel Byrne is ook geen gast die aliens gaat doodschieten, maar hij wil begrijpen hoe het allemaal in elkaar zit en dat maakt hem wél een held, een ander soort held.
Fietsen vermijden
Dat op onszelf terugplooien is wel grappig. Als je de artikels gaat opzoeken die het persbericht over War Of The Worlds hebben overgenomen ben jij, Gilles, op de ene site een Belg, op de andere een Vlaming, op nog een andere een Bruggeling en op een vierde “afgestudeerd aan Sint-Lukas.”
Coulier: (lacht) Dat is iets lokaal dat we doen. We willen vasthouden aan iets dat we kennen. Maar ik wil dat vooral allemaal zijn en dan mag je er voor mij ook nog “Europeaan” aan toevoegen.
Ik bedacht me tijdens het kijken ook dat we als menselijke soort niet veel voorstellen zonder onze auto’s, smartphones en internetverbinding.
Coulier: Ik heb daar lang met scenarist Howard Overman over zitten praten en voor ons was het een heel verfrissend iets. Als de technologie wegvalt, wordt alles heel menselijk. Aan de andere kant: we hadden wel licht nodig om te filmen en daar moesten we wel oplossingen voor zoeken. (lacht)
Nog zoiets grappig is: in elk shot hebben we fietsen vermeden. Omdat je je anders als kijker af begint te vragen “Waarom pakken ze nu niet gewoon die fiets?” Als je gedwongen wordt om te wandelen, gaat alles heel traag en dat maakt je wereldje heel klein. Ik ben eens van Antwerpen naar Merelbeke – bij Gent – gewandeld in drie dagen. Ik kan het bevestigen: wandelen gaat traag. (lacht)
Gorostidi: De laatste twintig jaar is er zo gigantisch veel veranderd en het is zo snel gegaan. Ik denk dat we onszelf – als soort – daar wel wat mee verzwakken.
Meer dan 50 landen
Gilles, jij hebt vier afleveringen van de acht geregisseerd. Wilde je niet ineens heel het ding doen?
Coulier: Er zijn twee dingen daarbij. Eén: ze zouden het me nooit toegelaten hebben omdat het dan veel te lang zou duren voor het geheel afgewerkt zou zijn. Twee: na De Dag heb ik gezegd dat ik nooit meer een draaiperiode wil boven de 110 dagen omdat ik bij De Dag in de laatste drie, vier weken iets te diep gegaan ben. Ze konden me bij elkaar vegen nadien. Ik ben zo iemand waarvan de vrienden zeggen “Pas op voor een burn-out” en ik ben me ervan bewust, maar als ik ergens voor ga, ga ik wel voor 150%. Dat is niet gezond. Ik heb bewust dus heel weinig opgevolgd van dat tweede gedeelte.
Paul, ik kende jou niet. Ik heb je naam door Google gehaald en eens op IMDb gekeken. Klopt het dat je nog redelijk nieuw bent als acteur?
Gorostidi: Niet zo héél nieuw meer, maar op IMDb zal je inderdaad niet veel van me vinden. Ik ben meer een theaterman die nu wat meer televisie en film probeert te doen. Ik ben nu ongeveer acht jaar professioneel theateracteur. Het spannende aan film en televisie is dat je heel veel zit te wachten. En dan is het eindelijk aan jou en precies op dat moment moet je er klaar voor zijn en kunnen presteren. Ik heb ook maar een klein rolletje dus ik heb geen 15 takes om het goed te doen. Ik heb veel naar de anderen gekeken en heb daar volgens mij ook veel van geleerd.
War Of The Worlds zal uitgezonden worden in een vijftigtal verschillende landen. Wat doet dat met een mens?
Gorostidi: Ik denk er weinig aan. Ik vind het vooral grappig, eigenlijk. (lacht) Dat verhaal was zo zijn tijd voor en het is al zo vaak geadapteerd dat het zo ongeveer tot ons collectieve geheugen voor fictie behoort. En toch denk ik dat Gilles er nog in geslaagd is om iets toe te voegen aan datgene wat er allemaal al bestond en er echt zijn stempel op heeft gedrukt. Niet om te slijmen, maar ik vind Gilles echt één van de grootste aanstormende talenten van dit moment. Ik hou er ook van dat het zo’n groot internationaal samenwerkingsproject is, dat doen we nog steeds te weinig.
Coulier: Het was heel fijn om voor Canal+ te werken. Ze begrepen mij, ze begrepen mijn casting en begrepen waar ik naartoe wilde. Het is best een grote speler in heel veel landen.
Filteren op Netflix
We bevinden ons midden in het grote streamingtijdperk nu, wat wil zeggen dat we overspoeld worden door series. Geen mens die het nog kan volgen en er komen nog diensten bij. Is dat een cadeau voor een acteur/regisseur of eerder een vloek? Want je kan heel hard aan iets goed werken waar uiteindelijk niemand naar kijkt.
Gorostidi: Series zijn goed voor een acteur. Als er veel series zijn, wil dat ook zeggen dat er veel acteurs nodig zijn. Een reeks zal vaak één of twee grote namen proberen strikken omdat dat goed verkoopt, maar alle andere personages, alle bijrollen, moeten ook wel ingevuld raken en dat creëert heel veel kansen voor jonge en/of minder bekende acteurs. Ik heb het gevoel dat ik zo bijvoorbeeld nu mijn kans krijg.
Coulier: Als regisseur ben ik als de dood om iets slecht te maken. Of iets middelmatig. Iets dat er niet toe doet. Het leven is daar te kort voor. Als regisseur stop je veel tijd in een project. Dan moet dat project wel de moeite waard zijn.
Als je naar Netflix kijkt en je bent heel eerlijk, dan kan je niet anders dan zeggen dat er in die catalogus naast de paar titels die iedereen kent heel veel middelmaat zit. Je moet goed filteren, als kijker. Mensen hebben me al gevraagd: “Komt War Of The Worlds dan op Netflix?”, maar Netflix is niet het enige platform dat telt. Ik wil niet doodgraag voor Netflix werken, ik wil goeie dingen maken. En waar dat dan is, dat maakt me niet zo uit.
Tot slot, Gilles: hoe gaat het ondertussen met Albatros, de reeks van De Wereldvrede over tien zwaarlijvige mensen die elk hun eigen redenen hebben om af te zakken naar Albatros, een afslankingskamp in de Ardennen.
Coulier: Uitstekend! Voor u zit een trots producent. Ik heb eraan meegeschreven in de laatste fase vorige zomer en dan heb ik het losgelaten omdat ik War Of The Worlds moest doen. Ik heb onlangs de eerste twee afleveringen gezien in een fase die redelijk dicht ligt bij het eindresultaat en ik ben echt héél tevreden. Het wordt heel schoon. Het DNA van De Wereldvrede zit erin en Wannes Destoop heeft die boterham bedekt met een stevige laag van zijn DNA. Ik ben heel blij dat ik het in vertrouwen heb kunnen loslaten en dat ik nu kan zien dat iets goed komt, ook als ik me er niet mee bemoei. Je omringen met de juiste mensen, dat is een heel groot deel van kwaliteit en succes.
War Of The Words is te volgen op FOX vanaf 29 oktober (om 20.35) en vanaf 30 oktober op Play van Telenet. De reeks wordt uitgezonden in dubbele afleveringen. FOX vind je bij Telenet op kanaal 13, bij Orange op kanaal 15 en bij Proximus op kanaal 65.