Deze middag was het zover, meer dan 100.000 mensen hebben hun stem laten horen tijdens de nationale betoging. 5 dingen zijn mij opgevallen. Speciaal voor u, van klein naar groot:
1) Voetzoekers. Serieus mannen, wtf? Ik verschiet daar elke keer van, als ware ik een opgeschrikte hamster. Cut that shizzle.
2) Die enkele dronken vakbondskerels die dachten dat dit één grote speeddatesessie was en grieten wilden scoren. En dat in tijden van Tinder jongens?
3) Die enkele doorgedraaide agressieve retardo’s die keet zijn beginnen schoppen. Geweld is nooit een oplossing, geweld is nooit legitiem. Geweld heeft nooit één zaak vooruit geholpen. De schuldigen dienen hiervoor verantwoording af te leggen.
4) Iedereen, ongeacht van welke ideologie, die denkt dat dit gaat over de werknemer vs. de werkgever. De ondernemer vs. de vakbonden. De goei vs. de slechten.
Simplistische polarisatie die de andere als de baarlijke duivel afschildert. Dit gaat over de toekomst van onze samenleving. Het is simpel : De vakbonden zijn niet dé oplossing. De politiek is niet dé oplossing. De werkgevers zijn niet dé oplossing. De werknemers zijn niet dé oplossing. Al die mensen samen aan tafel: dat is de enige oplossing.
Maar vooral, by god, vooral dit :
5) De poging om de rellen op een disproportionele wijze te framen. Het geweld moet onderzocht worden, mensen moeten, nogmaals, verantwoording afleggen.
Maar Ik heb vandaag tienduizenden vrouwen, mannen, jongeren, ouderen gezien die hun stem hebben laten horen. Geëngageerde mensen van allerlei pluimage die hun steen willen bijdragen. Mensen die willen dat we er met zijn allen op vooruitgaan, maar dat we rekening blijven houden met elkaar.
Een mooi signaal. Een sterk signaal. En dat is wat telt.