Films zijn er in alle genres. De ene film werd razend populair, andere films werden verboden in sommige landen. Controversiële films zorgden er soms voor dat de film net meer bekeken.

Benieuwd welke films in sommige landen op de zwarte lijst staan? Wij zochten het voor je uit! Dit zijn negen films die wereldwijd voor controverse zorgden.

1. The Last Temptation of Christ (1988)

Beginnen doen we met een film van Martin Scorsese. Jezus Christus speelt de hoofdrol in een verhaal dat is gebaseerd op de roman De laatste verzoeking van Christus van de Griekse auteur Nikos Kazantzakis (en dus niet een traditionele versie uit de Bijbel).

In The Last Temptation of Christ speelt Jezus een gelovige man die ook wel eens aan zijn eigen kruis denkt. Hij heeft namelijk last van erotische dromen. In de film stapt Jezus zelfs in het huwelijksbootje met volgelinge Maria Magdalena.

En dat was een brug te ver voor een groep christelijke fundamentalisten. In de nacht van 22 op 23 oktober 1988 staken ze de Parijse bioscoop Espace Saint-Michel, waar de film toen speelde, in brand. Veertien mensen raakten daarbij gewond. De daders kregen gevangenisstraffen tussen 15 en 36 maanden.

2. Cannibal Holocaust (1980)

Deze film mag zeker niet ontbreken in dit rijtje. De Italiaanse horrorfilm van Ruggero Deodato werd destijds zo schokkend ervaren dat er wereldwijde controverse ontstond. Tot vandaag is Cannibal Holocaust verboden in meer dan 50 landen.

In Cannibal Holocaust gaat een groep journalisten op expeditie naar het Amazonegebied om een documentaire te maken over de laatste stammen die nog nog aan kannibalisme doen.

Ruggero Deodata werd na de release van de film nog verdacht van moord omdat er geruchten waren opgedoken dat Cannibal Holocaust een snuff-movie zou zijn (een film waarin een echte moord wordt gepleegd). Sommige gruwelijke beelden waren zo levensecht dat er gevreesd werd dat de acteurs ook echt vermoord waren. Uiteindelijk werden de beschuldigingen ingetrokken toen bleek dat de acteurs springlevend waren.

De film is volledig opgenomen in het Amazonewoud en bevat ook echte inheemse stammen. Dieren werden ook echt gedood in Cannibal Holocaust. Onderstaand filmpje is daarom misschien niet geschikt voor gevoelige kijkers.

3. The Exorcist (1973)

Voor veel mensen wordt The Exorcist als de meest enge horrorfilm aller tijden beschouwd. De film van William Friedkin is gebaseerd op de gelijknamige roman van William Peter Blatty. In diverse landen is de horrorfilm verboden vanwege te eng, maar ook om religieuze redenen.

The Exorcist gaat over een waargebeurde zaak, waarvan sommigen dachten dat de duivel ermee gemoeid was. De twaalfjarige dochter Regan McNeil blijkt bezeten door de duivel en het gezin is ten einde raad. Ze besluiten een priester in te schakelen om de duivel te uitdrijven .

In vele bioscopen had de film een zodanige impact dat mensen moesten behandeld worden omdat ze hysterisch werden of flauwvielen. The Exorcist is wel een van de meest succesvolle films aller tijden, met een wereldwijde opbrengst van 440 miljoen dollar (of zo’n 395 miljoen euro). Bovendien was de film goed voor twee Oscars en vier Golden Globes.

4. Monty Python’s Life of Brian (1979)

Ook een Monty Python-film staat in sommige landen op de lijst van verboden films. Net zoals bij The Last Temptation of Christ zien velen de komediefilm Life of Brian als een regelrechte belediging van het christendom. Dat komt vooral door de bekende scène waarbij verschillende mensen worden gekruisigd en vervolgens Always Look on the Bright Side of Life zingen.

Op de avond dat Jezus Christus geboren wordt, ziet in het stalletje ernaast een zekere Brian ook het levenslicht. Later sluit Brian zich aan bij een organisatie die zich tegen de Romeinen verzet. Door een speling van het lot wordt hij als de messias gezien. Iets wat hem helemaal niet zint, want Brian heeft helemaal geen zin om een volk te leiden.

Aanvankelijk was de film verboden in verschillende Britse gemeentes. De Britten gingen dan maar simpelweg ergens anders naar Monty Python’s Life of Brian bekijken. In Ierland was de film voor acht jaar verboden. In Noorwegen één jaar en Italië vertoonde de film pas voor het eerst in 1990.

5. The Human Centipede 2 (2011)

De eerste Human Centipede werd nog op het nippertje getolereerd als horrorfilm maar de vervolgfilm stuitte toch op wat ophef. Deze keer nam de Nederlandse regisseur Tom Six de touwtjes in handen. Naar eigen zeggen lijkt de eerste Human Centipede meer op My Little Pony in vergelijking met zijn vervolgfilm.

In The Human Centipede 2 raakt een man seksueel geobsedeerd door het kijken van The Human Centipede 1. Hij besluit op zoek te gaan naar twaalf slachtoffers om zo zijn eigen menselijke duizendpoot te maken. Dit gebeurt door de mond vast te naaien aan het achterste van de voorganger.

Vooral ten tijde van de première is er veel commotie ontstaan wegens het geweld dat in beeld werd gebracht. In Engeland is de film door de British Board of Film Classification verboden. Uiteindelijk verscheen een gecensureerde versie in de bioscoop waarin het geweld minder expliciet zichtbaar was.

6. A Serbian Film (2010)

Deze wansmakelijke Servische horrorfilm is misschien wel de meest controversiële film aller tijden. A Serbian Film van regisseur Srdan Spasojevic is verboden in Duitsland, Nieuw-Zeeland, Maleisië, Singapore, Spanje, Noorwegen en Brazilië.

In de film stemt een mannelijke pornoster in om mee te spelen in een laatste film om zo het wereldje te kunnen verlaten. Tijdens de opnames komt het hoofdpersonage erachter dat hij is ingehuurd voor een snuff-movie. Vooral het pedofiele aspect maakt de film ronduit walgelijk.

7. A Clockwork Orange (1971)

Op deze misdaadfilm had de christelijke achterban veel kritiek. De Kerk verbood haar leden dan ook om naar deze film te kijken. A Clockwork Orange van de Britse regisseur Stanley Kubrick werd na de lancering ook meteen verboden in Ierland, Singapore, Maleisië, Zuid-Korea en Spanje. Kubick zelf liet de film uit de Britse bioscopen halen omdat mensen het gedrag in de film gingen imiteren. Bovendien werd door de film zijn familie bedreigd.

In A Clockwork Orange gaat een groep tieners elke avond op stap en laten telkens een spoor van vernieling achter. Maar het blijft niet alleen bij materiële schade want onschuldige en hulpeloze slachtoffers worden geslagen en verkracht.

Vooral de expliciete seks- en geweldscènes brachten heel wat commotie te weeg. Naast ultra-gewelddadig werd de film ook als pornografisch bestempeld. Pas na de dood van Kubick in 1999 was de film opnieuw te bekijken in het Verenigd Koninkrijk.

8. Black (2015)

In ons land zorgde de film Black van Adid El Arbi en Bilall Fallah nog voor ophef omdat bepaalde verkrachtingsscènes te expliciet in beeld kwamen. Het verhaal gaat over rivaliserende jeugdbendes, een tamelijk actueel thema dus. In sommige bioscopen braken vechtpartijen uit tijdens of na de vertoning van de film.

Black vertelt het verhaal van een vijftienjarig meisje die lid is van een Brusselse jeugdbende. Ze wordt brutaal gedwongen om te kiezen tussen loyaliteit en liefde wanneer ze plots verliefd wordt op een jongen uit een rivaliserende gang. Al snel leert ze dat je nooit zomaar uit een jeugdbende kan stappen.

In 2015 won Black de Discovery Award-prijs op het Internationaal filmfestival van Toronto. In hetzelfde jaar won de film ook de Port of Ghent Publieksprijs op het Film Fest Gent.

9. Salò o le 120 giornate di Sodoma (1975)

De laatste film in het rijtje is een Italiaanse horrorfilm van Pier Paolo Pasolini. Salò o le 120 giornate di Sodoma is terug te vinden in vele ‘meest zieke’-lijstjes. Vanwege het gruwelijke karakter mag de film niet vertoond worden onder de achttien jaar. In Italië is de film verboden, net zoals in Finland, Noorwegen, Australië en Nieuw-Zeeland.

Negen jongens en meisjes worden naar een afgelegen landhuis gebracht In Salò, een facistische Italiaanse republiek tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze worden geestelijk en lichamelijk vernederd door vier facistische leiders: een hertog, een bisschop, een magistraat en een voorzitter. Uiteindelijk worden ze doodgemarteld terwijl de leiders op afstand met een verrekijker toekijken.

De film bevat zowel verkrachting, als het eten van uitwerpselen, als verminking. Salò o le 120 giornate di Sodoma kijk je dus beter niet op je nuchtere maag en al zeker niet als je gevoelig bent voor gruwelijke beelden.